نام کاتب: محمّد بن حسن بن محمّد بن عباس (جزء اول)؛ حیدر بن ابی الفضل بن حسن مهیمن کاشانی (جزء دوم)
تاریخ کتابت: صفر569هـ (جزء اول)؛ غرۀ رجب 569هـ (جزء دوم)
شمار برگ‌ها: 199 برگ
معرّفی نسخه: کهن‌ترین و نفیس‌ترین دست‌نویس کتاب الاستبصار است. نسخۀ حاضر شامل جزء اول و دوم کتاب، از کتاب الطهاره تا کتاب الحج، است و همراه با نسخۀ 13680 کتابخانۀ آیت اللّه مرعشی، شامل جزء سوم و چهارم کتاب، یک‌دورۀ کامل از استبصار را تشکیل می‌دهد. نسخه به جز قدمت آن، از جهت دیگری نیز اهمّیّت دارد. این نسخه درست یک‌سال پس از کتابت بر دانشمند امامی قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی قرائت شده‌است. یادداشت این قرائت، یک‌بار در 13 شوال 570هـ در پایان جزء اول (گ 117ر، نکـ: تصویر 3)، با این عبارت:
بلغ القرائة إلی هاهنا وانتهت الجزء الأول في الثالث عشر من شوال سنة سبعین وخمسمائة؛
و یک‌بار در پنجم ذو الحجۀ همان سال، در پایان جزء دوم، با این عبارت:
بلغت القرائة و للّه الحمد ووقع الفراغ منه في الخامس من ذي حجة سنة سبعین وخمسمائة قرائةً علی الإمام قطب الدین شیخ الاسلام أبو الحسین الراوندي دام علی(؟)
دیده می‌شود. تصحیحات نسخه نیز با نشان «صح» بر کناره‌های نسخه آمده‌است.
نسخه از آغاز به میزان تقریبی پنج برگ افتادگی دارد و شروع نسخه برابر است با باب سوم از «ابواب المیاه و احکامها» از کتاب الطهاره. همچنین پنج برگ نخست نسخه نونویس است و در حوالی سدۀ نهم هجری کتابت شده‌است.
معرّفی کتاب: از کتب اربعۀ امامیه، شامل دورۀ فقه روایی در اکثر ابواب فقهی، از طهارت تا دیات. کتاب شامل روایات به‌ظاهر متعارض و حل آن‌هاست. آن‌طور که مؤلف در مقدمه می‌گوید، شماری از اصحاب پس از نگارش تهذیب الأحکام آن‌را تحسین کرده و از شیخ طوسی تقاضای تألیف کتابی در گردآوری روایات متعارض‌نما و حل آن‌ها کردند و او این کتاب را در پاسخ درخواست آن‌ها تألیف کرده‌است.
محل نگه‌داری نسخه: قم، کتابخانۀ آیت اللّه مرعشی نجفی ، ش 13679
نگارنده: احمد رضا رحیمی ریسه