نام کاتب: علی بن محمد بن محمد بن علی بن السکون
تاریخ کتابت: پنجشنبه 14 ذوالحجۀ 563هـ
شمار برگ‌ها: 305 برگ
معرّفی نسخه: این نسخه کهن‌ترین و نفیس‌ترین دست‌نویس شناخته‌شدۀ کتاب الامالی است و به دست ابن سکون کاتب دانشمند و ادیب شیعی کتابت شده‌است. نسخه مقابله و تصحیح شده و تصحیحات با نشانۀ «صح» (همچون گ 29پ و 50پ) و مقابله با نشانۀ «قوبلت» (گ 117پ) و «بلغ سماعاً» (گ 180ر و 302ر) در کنارۀ برخی برگ‌ها دیده می‌شود. یادداشت بلاغ سماع نیز در برگ305ر آمده‌است. نسخه از کراسه‌های ده‌برگی تشکیل شده و کراسه‌شمار در آغاز هر کراسه به حروف و با اشاره به نام کتاب (همچون «ثالث کتاب الامالی»، گ 19ر و «رابع کتاب الامالی»، گ 29ر) ذکر شده‌است. چندین یادداشت تملک نیز در ابتدا و انتهای نسخه دیده می‌شود؛ از جمله یادداشت تملک و مطالعۀ نسخه از دانشمند و فقیه شیعی محمّد بن نظام الدین استر آبادی در 813هـ در برگ 1ر با این عبارت:
طالعه مستفیداً العبد الفقیر إلی الله تعالی محمّد بن نظام بن علي الأسترآبادي غفر(؟) الله له، في أول ربیع السنة 813
در برگ 305پ که بخشی از فهرست مجالس امالی بر آن آمده‌است یادداشت مطالعۀ کهنی از محمّد بن محاسن بن احمد بن محاسن در 692(؟)هـ و نیز یادداشت تملک مرحوم محدّث قمی دیده می‌شود.
معرّفی کتاب: کتاب الامالی یا المجالس/ عرض المجالس از کهن‌ترین آثار امامیه در ژانر امالی است. کتاب شامل 97 مجلس املاء احادیث است. مجالس از تاریخ رجب 367هـ شروع می‌شود و در شعبان 368هـ به‌پایان می‌رسد. این مجالس در سفرهای شیخ صدوق به شهرهای نیشابور و مشهد برای علاقه‌مندان مباحث حدیثی، عمدتاً در روزهای سه‌شنبه و جمعه هر هفته تشکیل می‌شده‌است. در هر مجلس بر اساس کوتاهی یا بلندی احادیث از یک تا حدود بیست و پنج حدیث و در کل کتاب حدود هزار حدیث، با بیان دقیق سند هر حدیث نقل شده‌است. موضوعات احادیث نیز شامل موارد گوناگونی همچون فضائل و مناقب اهل بیت (علیهم السلام)، ادعیه، مواعظ اخلاقی، عقاید، مباحث تاریخی، و موضوعات این‌چنینی می‌شود.
محل نگه داری نسخه: تهران، کتابخانۀ ملّی و مرکز اسناد جمهوری اسلامی ایران، ش 39891-5
نگارنده: احمد رضا رحیمی ریسه