دستور اللغة (الخلاص)، حسین بن ابراهیم بن احمد معروف به ادیب نطنزی (د: 497هـ)، کتابت شده در سدۀ هفتم هجری

کد:

257123

موضوع:

لغت عربی

مؤلف:

حسین بن ابراهیم بن احمد معروف به ادیب نطنزی (د: 497هـ)

تاریخ تالیف:

قرن پنجم هجری

کاتب:

بی‌کا

تاریخ کتابت:

قرن هفتم هجری

محل کتابت:

بی‌جا

تصاویر نسخه:

توضیحات:

تاریخ کتابت: سدۀ هفتم هجری

 

نام کاتب: نامشخص

 

شمار برگ‌ها: 181 برگ

 

معرّفی نسخه: نسخه از انتها افتادگی دارد و کراسۀ پایانی نسخه از بین رفته است. این نسخه مجدول، عناوین به شنگرف، به خط نسخ، کاغذ سمرقندی و در هر برگ دارای 21 سطر است. برخی اطلاعات تاریخی مانند تخریب ویران شدن شماخی در سال 660هـ در حمله هولاکو و تولد و مرگ چند شخص نیز در برگه‌های ابتدایی نسخه نوشته شده است. رسم الخط قدیم فارسی مبنی بر استفاده از حروف «ج» و «ک» به جای «چ» و «گ»، عدم نگارش «ـه» چسبان (آنک و آنج به جای آنکه و آنچه) و نگارش بسیاری از کلمات فارسی قدیم (مانند باشذ، شوذ، گویذ، بایذ) با حرف «ذ» (به جای حرف د که امروزه استفاده می‌شود) در این نسخه رعایت شده است.

 

معرّفی کتاب: نک: نسخۀ 1/ 27 کتابخانۀ مجلس سنا

 

محل نگهداری نسخه: کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، شماره 2422

 

نگارنده: محمدحسین افراخته

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *