تاریخ کتابت: صفر 890هـ
نام کاتب: شیرعلی بن قاسم بن شیخ حاجی الهروی
شمار برگ‌ها: 291 برگ
معرّفی نسخه: این نسخه مدت کوتاهی پس از تألیف کتاب، کتابت شده است و چنان‌که در حاشیۀ برگ پایانی نوشته شده، با نسخۀ اصل مقابله شده است و کاتب نوشته است که کتاب را بر مؤلف قرائت کرده و «تمام شد این ارقام بریشان». در حاشیۀ تمامی صفحات، توضیحات اضافی کتابت شده است که احتمالا توضیحات مؤلف در زمان قرائت بوده است.
نسخه به خط نسخ، در هر برگ دارای 23 سطر، با سر لوح مزدوج مذهب، مجدول است. اشعار امیرالمؤمنین علیه‌السلام، آیات قرآن، روایات، علامت‌ها به رنگ قرمز (شنگرف) و عناوین به رنگ آبی هستند.
معرّفی کتاب: توجه علما و محدثان شیعه به معارف رسیده از اهل بیت (علیهم‌السلام) باعث شد که تلاش کنند تا حدی که برایشان مقدور بود به جمع‌آوری میراث ایشان همت کنند. اشعار منسوب به امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) از جمله میراث‌های ایشان است که عالمان فراوانی آن‌ها را در دیوانی به نام ایشان جمع‌آوری کردند. توجه به دیوان به امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) باعث شد که شرح‌های متعددی نیز بر این کتاب نوشته شود. این شرح‌ها به زبان‌های عربی، فارسی و ترکی و به صورت‌های منظوم یا منثور بودند. از شرح‌های مهم این دیوان، توسط حسین بن معین الدین میبدی است که در ماه صفر سال 890 هجری آن را به اتمام رساند. میبدی در این شرح، که ترجمه‌ای توأمان منثور و منظوم است. وی ابتدا ترجمه هر بیت را انجام داده و سپس یک رباعی یا ابیات بیشتری در توضیح بیت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) سروده است.
محل نگهداری نسخه: کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی، شماره 14202
نگارنده: محمدحسین افراخته